فرهاد،داستانت را بارها از هر زبانی شنیده ام...

هرگز نفهمیدم راست بود یا زاده ذهن گنجوی؛ اما مهم نیست

اینجا،در شهر ما همه ادای تو را در می آورند

اینجا همه فرهادند...

اما دریغ از یک شیرین...

نه اینکه شیرین نباشد! نه؛اتفاقا اینجا همه خود را شیرین می کنند

همه فرهادند اما کو تیشه ؟

و هیچکس شیرین نیست و همه شیرین شده اند

خواجه میگفت:

محترم دار دلم کاین مگس قند پرست...تا هواگیر تو شد فر همایی دارد

نه خواجه اشتباه کردی...در شهر ما ماجرا عکس است

اینجا فرهمایی را به بهای مگس قند پرست شدن میفروشند!